TARNICA 
Tarnica (1346 m.n.p.m.) jest najwyższym szczytem polskich Bieszczad. Szczyt od zawsze kojarzył mi się ze sporą ilością turystów oraz pielgrzymów, gromadzących się przy charakterystycznym stalowym Krzyżu.
Bieszczady były, są i będą dla mnie wyjątkowym miejscem, więc nie wyobrażałam sobie zdobycia Tarnicy w innych okolicznościach niż wschód słońca.
Był początek października,
nocowałam w Ustrzykach Dolnych i około 3:30 zwlekłam się z łóżka. Chwilę po 5 rano rozpoczynałam wędrówkę niebieskim szlakiem z Wołosatego. Wschód słońca przewidziany był na godzinę 7:45.Ponad granicę lasu udało się wejść szybciej niż podejrzewałam.
Widok zmieniającego się nieba z jeszcze widocznymi gwiazdami nad moimi ukochanymi Bieszczadami, był jednym z tych widoków, który zapada w pamięci na całe życie. Niebo bardzo szybko zaczęło zmieniać kolor w czerwono-pomarańczowe. Wystartowałam pośpiesznie na szczyt, zostawiając w tyle mojego towarzysza podróży. Na pierwsze promienie słońca musiałam czekać dłuższą chwilę, którą wykorzystałam na wcześniej przygotowane śniadanko.
Zobaczenie oraz przeżycie wschodu słońca z właśnie tego szczytu Bieszczad, było jednym z moich marzeń, wyjątkowości chwili dodawało to, że miałam ten widok wyłącznie dla Siebie!!
Na drogę powrotną wybrałam szlak mający około 10 kilometrów, zaczynający się od Przełęczy pod Tarnicą- Przełęcz Goprowską-Halicz-Rozsypaniec-Przełęcz Bukowską- kończąc w Wołosate.
Przez całą wędrówkę na szlaku pojawiło się może trzech turystów.
Był to dzień idealny! Dokładnie taki 'Bieszczadowo-wymarzony'.
Miałam możliwość drugi raz w życiu oglądać wschód słońca w Bieszczadach. Bardzo chciałabym co najmniej raz w roku korzystać z tak spędzonego poranka w tych niezwykłych górach.
Zawsze jadąc w Bieszczady szczególnie nastraja mnie słuchanie Starego Dobrego Małżeństwa- Bieszczadzkie Anioły.
AHA! Warto pamiętać o sieci, nawet kilka minut z transferem danych na Ukraińskiej sieci może nas SPORO kosztować!
Do zobaczenia na szlaku
Brak komentarzy: